Say what?! Motorrijden als je doof bent

Motorrijden en doof- of slechthorendheid, het is misschien niet een combinatie waar je meteen aan denkt, maar motorrijdster Charissa Bol (56) laat zien dat dit verre van een belemmering hoeft te zijn. Met de vriendengroep die voornamelijk uit dove en slechthorende motorrijders bestaat, trekt ze er regelmatig op uit. En ze laat zich door niets stoppen.

Redactie: Ellen Kox

Stiekem lessen

Ik was al vanaf kleins af aan helemaal idolaat van motoren en auto’s, poppen waren niet aan mij besteed. Mijn man leerde ik op mijn 17e kennen, hij reed al motor wat ik helemaal geweldig vond. Voor mijn 19e verjaardag kon ik kiezen tussen autorijlessen of motorrijlessen, toen koos ik voor motorrijlessen. Stiekem, zonder dat mijn familie dat wist. Toen ze erachter kwamen waren ze wel boos, ze begrepen niet dat ik met mijn doofheid ging motorrijden. Mijn ouders zijn namelijk ook doof. Na het in een keer behalen van mijn rijbewijs waren mijn ouders natuurlijk toch wel trots op me. 

Hoe ging het lessen je af?

Vroeger ging het natuurlijk allemaal iets anders dan nu. Zo zat de instructeur bijvoorbeeld bij mij achterop en had hij dubbele bediening op de lesmotor. Een tikje op mijn rechterschouder betekende dat ik naar rechts moest, mijn linkerschouder voor links en op mijn rug voor rechtdoor. Dit had ik vantevoren met mijn instructeur afgesproken. 

Toen ik meer zelfstandig ging rijden spraken we een route af en bij het eerste stoppunt kreeg ik het volgende deel van de route te horen. Dat gaat nu nog steeds ongeveer zo. Als je wilt lessen als dove of slechthorende moet je er rekening mee houden dat lessen iets meer tijd kost. Rij-instructeurs zijn er vaak ook niet mee bekend. 

En in het dagelijks verkeer?

Ik hoor het verkeer natuurlijk niet, maar ik kijk naar het rijgedrag van andere mensen en daar anticipeer ik heel direct op. Ik zie dingen vaak eerder omdat ik op mijn andere zintuigen moet vertrouwen. En daarnaast gewoon heel veel spiegelen.

De passie delen met andere doven en slechthorenden

In 1994 hebben we de Nederlandse Doven Motor Club (NDMC Freedom) opgericht, om zo een plek te creëren voor dove of slechthorende motorrijders en de gezamenlijke passie voor motoren te delen. Inmiddels zijn we geen club meer, maar een vriendengroep. Van maart tot en met oktober hebben we elke maand een rit die telkens door iemand anders wordt georganiseerd. Een terugkerend uitje is de jaarlijkse weekend weg naar het buitenland. 

Iedereen is welkom bij onze groep, slechthorend, doof of horend, zolang er maar rekening wordt gehouden met elkaar.

Hoe communiceren jullie onderweg met elkaar?

Wij kunnen natuurlijk geen gebruik maken van een communicatieset, dus onderweg communiceren gebeurt weinig. We maken vooraf duidelijke afspraken en hebben altijd een voor- en achterrijder zodat deze kunnen ingrijpen als er wat is. “En als het echt nodig is kunnen we even naast elkaar rijden en communiceren met gebarentaal” vult Brian aan.

Een motorrijdster in hart en nieren

Helaas heb ik 23 jaar lang niet kunnen motorrijden vanwege mijn spierziekte. Schakelen lukte ook niet meer. Het bleef kriebelen, dus heb ik 2,5 jaar geleden een motorscooter gekocht. Het voelt geweldig om weer op twee wielen te kunnen rijden!

Wat zou je willen meegeven aan dames die de stap (nog) niet hebben durven zetten?

Volg je hart. Vaak is het de omgeving of de familie die beren op de weg zien, maar laat je daar niet door tegenhouden. Ik ben thuis heel beschermd opgevoed en daarom ben ik ook stiekem gaan lessen. En geef vooral niet op, het kan altijd even tegenzitten maar zet vooral door.

Wil je meer weten over doofheid en motorrijden, kijk dan eens op de NDMC Freedom Facebook groep of op de website. 

Heb je ook een leuk verhaal of een bijzondere reis gemaakt? Stuur een mailtje naar redactie@motormeiden.tv